1. Czy norweskie ryby hodowane w sztucznych warunkach są bezpieczne do spożycia ?
Tak. Organy nadzoru i organizacje naukowo-badawcze Norwegii i szeregu innych krajów zalecają zwiększenie spożycia ryb i owoców morza, między innymi chudych oraz tłustych gatunków ryb (do tych ostatnich zaliczany jest łosoś norweski, hodowany w gospodarstwach rybnych).
2. Kto kontroluje bezpieczeństwo łososia norweskiego czy pstrąga z fiordów norweskich?
Państwowa Służba ds. Nadzoru nad Produktami Spożywczymi Norwegii i Narodowy Instytut Żywienia i Owoców Morza prowadzą zakrojona na szeroką skalę programy monitorowania tych gatunków ryb. W 2009 roku przeprowadzono analizę 9 000 osobników ryb wyhodowanych na fermach rybnych.
3. Czy to prawda, że zawartość metali ciężkich w hodowanym łososiu norweskim jest wyższa niż w dzikim łososiu żyjącym w morzu?
Nie. Kompetentne organy już od ponad dziesięciu lat prowadzą staranny monitoring łososia norweskiego pod kątem obecności śladów składników niepożądanych, w szczególności polichlorowanych bifenyli, dioksyn i metali ciężkich. Wykrywane poziomy zawartości substancji niepożądanych w łososiu norweskim są znacznie niższe niż wartości maksymalne, ustalone przez organy władzy Norwegii i Unii Europejskiej i porównywalne do analogicznych wskaźników w innych tłustych gatunkach ryb, na przykład w makreli i śledziu.
4. Od czego zależy zawartość zanieczyszczeń w rybie?
Od paszy, jaką są karmione. Hodowla ryb na fermach jest kontrolowaną technologią produkcji żywności. Hodowcy wiedzą dokładnie, czym jest karmiona ryba, a w zakładach produkujących pasze, które są ważnymi ogniwami w łańcuchu produkcji spożywczej, poddawane są one surowej kontroli.
5. Czy analogicznej kontroli poddawane są takie gatunki jak pstrąg norweski i dorsz norweski?
Tak, ryby te poddawane są takiej samej kontroli, jak łosoś norweski.
6. Czy można zaufać wynikom badań prowadzonych przez kompetentne organizacje norweskie?
Tak. Łosoś norweski hodowany w gospodarstwach rybnych jest eksportowany do 100 krajów świata. Bez najwyższej jakości samej produkcji i wyjątkowej wagi, przykładanej do kwestii bezpieczeństwa produktów spożywczych, byłoby to niemożliwe. Wszyscy importerzy przeprowadzają własne analizy importowanych produktów spożywczych, między innymi łososia norweskiego. Norweskie normy bezpieczeństwa żywności są zgodne z normami Unii Europejskiej.
7. Czy to prawda, że w gospodarstwach rybnych często przetrzymuje się zbyt dużo ryb w basenach ?
Nie, ryby hodowane na norweskich fermach rybnych dysponują dużą pod względem wymiarów przestrzenią życiową. Zgodnie z wymogami norweskich przepisów prawa stosunek procentowy ryb do wody w norweskich gospodarstwach hodowlanych wynosi, odpowiednio, 2,5% i 97,5% objętości. W celu zachowania odpowiedniego stanu zdrowia i właściwych warunków bytowania populacji ryb, duża przestrzeń życiowa jest jednym z najważniejszych czynników.
8. Czy łosoś norweski, hodowany w gospodarstwach rybnych, często zapada na choroby?
Nie, hodowana na fermach ryba wyróżnia się wyjątkowo dobrym stanem zdrowia. Łosoś norweski jest obecnie najzdrowszym ze zwierząt hodowlanych. Na tle mającego miejsce w ostatnich dekadach wzrostu zakresu produkcji łososia norweskiego, hodowanego w gospodarstwach rybnych, odnotowano spadek zachorowań ryb. Jest to efekt wysokiej jakości szczepionek, przestrzegania surowych zasad oraz norm higieny i zdrowia populacji ryb.
9. Co wchodzi w skład paszy dla ryb?
Norweski łosoś, hodowany w gospodarstwach rybnych, karmiony jest paszą granulowaną. Każda granulka zawiera niezbędne dla ryby składniki odżywcze: kwasy tłuszczowe, białka, węglowodany, witaminy i minerały. Białka i tłuszcze zawarte są w mączce rybnej i w tłuszczu rybnym, a także w białku i olejach roślinnych. Źródłem węglowodanów w paszy dla ryb są pszenica i kukurydza. Ponadto pasze dla ryb zawierają witaminy i składniki mineralne oraz suplementy takie jak przeciwutleniacze (astaksantyna).
10. Gdzie są odławiane dzikie ryby, przetwarzane później na paszę dla ryb?
Większość surowców rybnych odławiana jest w północnej części Atlantyku. Ponadto surowce pochodzenia morskiego poławiane są w południowo-wschodniej części Pacyfiku. Pod warunkiem odpowiedzialnego podejścia do zarządzania zasobami rybnymi oraz przy braku rynku konsumenckiego dla takich produktów, sensownym jest ich wykorzystanie w charakterze surowca do produkcji pasz dla ryb i innych zwierząt.