Śledzie zaczęto łowić już ponad tysiąc lat temu. Począwszy od XI wieku, aż do czasów współczesnych Norwegia jest jednym z głównych dostawców śledzia dla całej Europy. Podczas gdy wcześniej do głównych produktów spożywczych zaliczano śledzia solonego i wędzonego, dzisiaj akcent przesunął się na rybę świeżo mrożoną. Z pewnością słyszeli Państwo powiedzenie, że „śledź jest srebrem morza”. Słowa te charakteryzują zarówno gospodarczą rolę śledzia, jak i charakterystyczny dla niego lśniący, srebrzysty kolor łuski.
W zależności od regionu i terminu tarła, wymiarów, wieku ryby i formy wędrownej, śledzie dzielą się na rasy. Pod względem geograficznym wyróżnia się dwie rasy śledzia: zamieszkującą północno-wschodnią część Atlantyku i Morze Północne. Jest to, odpowiednio, śledź norweski odbywający tarło na wiosnę i śledź północnomorski. Wiosenne tarło norweskiego śledzia odbywa się u wybrzeży Norwegii w lutym i marcu. Jeden kilogram śledzia norweskiego, odbywającego tarło wiosną, to zazwyczaj 4-5 osobników. Zawartość tłuszczu w śledziu ulega wahaniom w zależności od pory roku, osiągając jesienią maksymalnie 30 proc.
Śledzia łowi się od stycznia do marca i od września do listopada, przy czym okresy połowu mogą się zmieniać w zależności od kwot połowowych.
Wartość odżywcza
Śledź jest wartościowym źródłem witamin A, D i B12. Ponadto jest on bogaty w zdrowe kwasy tłuszczowe Omega 3. Zawartość kwasów tłuszczowych Omega 3 zależy od zawartości tłuszczu, ulegającej znacznym wahaniom w zależności od pory roku i rasy śledzia.
Zawartość, g/100 g
Sucha masa 32,6
Białka 15,2
Tłuszcze 14,0
Glikogen <0,1>
Omega 3 3,5
Witaminy, mg/100 g
Witamina A 6
Witamina D 11,5
Witamina E 14
Witamina B12 2
Śledź sortowany i sprzedawany jest w zależności od wymiarów.
Najbardziej typowymi wymiarami są: do 200 g / 200 – 300 g / 250+ / 300+ / 1 kg – 2–5 sztuk.