Utrzymanie lokalnych społeczności

Norwegia to niewielki kraj z drugą najdłuższą linią brzegową na świecie. Większość naszej ludności zamieszkuje wybrzeże — i jest zależna od zasobów morza.

Norweski sposób na życie

Dorsz, łosoś, śledź, krab kamczacki. To zaledwie kilka norweskich przysmaków, które nie tylko stanowią wyśmienite pożywienie, ale
i podtrzymują rozwijające się dynamicznie społeczności wzdłuż wybrzeża. Norwegia to stosunkowo niewielki kraj z drugą najdłuższą linią brzegową na świecie. Nie dziwi więc, że większość naszych miast znajduje się na wybrzeżu. Niezliczone społeczności, większe
i mniejsze, rozmieszczone są wzdłuż mierzącej 29 750 kilometrów linii brzegowej kontynentu i na wyspach. Rybołówstwo, handel i żegluga morska zawsze były podstawą norweskiego stylu życia.

Bezpieczna przyszłość

Przemysł rybny istotny jest nie tylko dla norweskiej gospodarki, ale i dla każdego miasta z osobna oraz ludzi tam mieszkających. Wzrost w sektorze rybołówstwa i akwakultury zapewnia zatrudnienie i dochody znacznie większej społeczności niż ta, która znajduje zatrudnienie bezpośrednio w przemyśle. Zapewnia to przyszłość wielu ludziom. Na każde 10 miejsc pracy
w podstawowej działalności w norweskim rybołówstwie, powstaje 8 miejsc pracy w innych sektorach gospodarki Norwegii. Na wartość jednego NOK wytworzonego w rybołówstwie przypada 3,5 NOK wytworzonego w innych sektorach.

Najbardziej widoczne jest to na północy, gdzie przemysł rybny stanowi podstawę przeżycia. Odległości są tu znacznie większe,
a miasta nieliczne. Ale tak długo, jak światła w gospodarstwie rybnym są zapalone,
w tych małych, arktycznych wioskach rybackich istnieje życie — niezależnie od tego, czy pracujesz w branży, jako kierowca ciężarówki, nauczyciel czy policjant.

Jak utrzymują się lokalne społeczności?

Norweski przemysł rybny przesuwa granice w kierunku zrównoważenia gospodarczego, społecznego i środowiskowego. Sukcesu nie powinno mierzyć się tylko według kryterium zysku, ale i korzyści dla ludzi i planety. Rybołówstwo
w Norwegii to kwestia przetrwania. Ale to także historia rzemiosła i życia w zgodzie
z naturą. Ryby są tym, co nam znane, i wiele z wiosek rybackich od wieków opiera się tylko na rybołówstwie. Chcemy, by ludzie dalej korzystali z darów morza i dbali
o nasze zasoby naturalne. Aby tak się stało, musimy korzystać z naszej lokalnej wiedzy
i dalej łowić lub hodować, przetwarzać i eksportować najlepszej jakości owoce morza na świecie. Właśnie to podtrzymuje rozwój lokalnych społeczności.